ز مشرق تا حد مشرق شناسد هرکه دین دارد

که دین رونق به تأیید امیرالمومنین دارد

امام الحق که او را آفرین گوی است درگیتی

هر آن کو طاعت یزدان گیتی آفرین دارد

گرفتارند گمراهان میان ظلمت و بدعت

ز بهر آن که او نور امامت بر جبین دارد

جهان تنگ است بر اعدا به سان حلقهٔ حاتم

ا که انگشت جهانبانی همی زیر نگین دارد

زهر عاقل شنیدستم کجا باشد شب آبستن

گمان آمد مراکاین لفظ معنی نامتین دارد

چو دیدم رایت شبرنگ او زایندهٔ نصرت

بدانستم که لفظ عاقلان معنی چنین دارد

به کعبه در حجر بوسند دینداران اگر ایدر

بباید آستین او ببوسد هرکه دین دارد

به خلد اندر دو حجت بود تأیید و سعادت را

به نام آن که در اسلام تحقیق و یقین دارد

یکی گویی نهان کردست در زیر حجر ایزد

دگرگویی امیرالمومنین در آستین دارد

بر او هرگز حوادث را نباشد راه تا محشر

که از تأیید یزدانی یکی حصْن حصین دارد

هر آنکس را که رای او کند تمکین در این حضرت

خدایش در مکان عز و فیروزی مکین دارد

به شرع اندر هر آن برهان که باید مرخلاقت را

زاصل او پدید آمدکه تاریخ مبین دارد

چه باید بیش ازین برهان که اندر اصل جد آن را

یکی چون معْتصم دارد یکی چون مسْتعین دارد

امام راستین است او و شاه راستان سلطان

ولایت تیغ آن دارد شریعت کلک این دارد

بود زین دولت و ملت خمیده پشت بدخواهان

که شاه راستان عهد امام راستین دارد

به اقبال امام الحق بود در یک زمان حاصل

هر اندیشه که در خاطر شهنشاه زمین دارد

بود جفت یمین او همیشه طایر میمون

ز بهر آنکه سلطان معظم را یمین دارد

جهان از فتنه و بدعت به فر او امان یابد

که فر اوست چون پری کجا روح الامین دارد

به خاک اندر دفین دارند شاهان گنج و شاهنشه

به جای گنج دشمن را به خاب اندر دفین دارد

به فر او بگیرد شاه روم و هند و چین یکسر

که در طالع نشان فتح روم و هندو چین دارد

خلاف او مخالف را چو روباهی کند عاجز

وگرچه در دلیری قوت شیر عرین دارد

خدای او را ز بهروزی دهد هر روز منشوری

که آن منشور توقیع از کرام ا لْکاتبین دارد

ز بهر عز و پیروزی معزی اندرین حضرت

زبانی پردعا دارد دلی پرآفرین دارد

شگفت ار خاطر و طبعش به بغداد اندرون باغی

که آن باغ از معانی هم گل و هم یاسمین دارد

الا تاگونهٔ پیری جهان از ماه دی دارد

چنان چون فر برنایی ز ماه فرودین دارد

معینش باد یزدان تا بماند بخت او عالی

که عالی بخت باشد هرکه یزدان را معین دارد